*شما بچه کجایی؟!*

✔از لهجه ات مشخصه بچه جنوبی!

با افتخار گفتم: آره جنوبی ام، بچه خوزستان!

تا نام خوزستان را شنید یه نگاه بهم کرد و با لبخند و بسیار شاد گفت: به به! استان دوران صفا و مقاومت! بچه کدام شهر؟!

گفتم: دزفولی هستم!

انگار او را به یاد بهترین روزهای زندگیش انداختم، اشکی در چشمانش جمع شد و با حسرت گفت: بابا ما با دزفول و دزفولیها حال می کردیم! از منطقه که می آمدیم عشق مان دزفول بود! توی شهرتون اصلا احساس غربت نمی کردیم. تا ما را می دیدند که از جبهه آمدیم ما را دعوت به منازلشون می کردند!

*امروزی ها اربعین و پذیرایی عراقیها را تعریف و تمجید می کنند! مشتی ما ۳۰ سال پیش توی کشور خودمان توی همین دزفول کلی صفا و اخلاص را توی مردم این شهر می دیدیم. با اینکه بچه های خودشون رزمنده بودند و یا بهتر بگوییم همه مردم دزفول توی آن سالها رزمنده بودند اما تا برای مرخصی به دزفول می آمدیم طوری استقبال می کردند که انگار بار اول است که رزمنده می بینند!*

من فقط گوش می دادم و به خود افتخار می کردم ، غروری زیبا همه وجودم را در برگرفته بود!

او ادامه داد: *صدام هرموقع حالی به حالی می شد و قصد پرتاب موشک به کشورمان را داشت حتما دزفول را از قلم نمی انداخت و دزفول همیشه اسم اول لیست شهرهای موشکی بود، قبل از این که به جبهه بیایم فکر می کردم که الان توی دزفول با اینهمه موشک باید خالی از سکنه باشد و مثل شهر ارواح است! اما موقعی که به جنوب آمد و وارد دزفول شدم دیدم اینجا جنگ نتواسته زندگی را تعطیل کند،همه فکرمان پنبه شد انگار نه انگار که توی این شهر موشک می زند! هرکی سرش توی زندگی خودش بود! دمشون گرم! به والله دولتیها باید قدر این مناطق و این شهرها را بدونند خیلی عذاب کشیدن!*

تا این را گفت، منم ادامه دادم که دزفول با اینکه زیر موشک و توپ بود اما یک تیپ از بچه های شهرستان را روانه جنگ کرد که بعدها شد لشکر ۷ولی عصر(عج)

*گفتم مردم شهر با اینکه زیر موشک بودند اما کمک به جبهه را فراموش نمی کردند. مردم اعتقاد داشتند که اگر شهر را ترک کنیم دل رزمندگان خالی می شود. با اینکه خود شهر هم دست کمی از جبهه نداشت به قول یکی از رزمندگان که می گفت: ما توی جبهه بیشتر احساس امنیت می کردیم تا توی دزفول!*

آن مرد گفت:بعد از جنگ در گیر کار و شغل شدیم و دیگه به دزفول نیامدم! الان چطوره؟ ردیفه؟!

گفتم: دزفول الان با دزفول زمان جنگ به همت مردمش خیلی تغییر کرده است! اما نه دزفول تنها بلکه کل خوزستان از دولتها طلب دارند. هنوز طلب زیادی داریم که با وعده و سخنان رنگین طلبها وصول نمی شود! دزفول و خوزستان از دولتها انتظار خیلی بیشتر از این دارند تا مشکلات مردمش را حل کنند! جوانان دزفول امروز به شغل نیاز دارند! خاک امان مردم را بردیده! مسئولان گاهاً ضعیف و محافظه کار نفس مردم را به شماره انداخته! اما با همه اینها دزفول همانطور باصفاست!

آن مرد گفت: امروز خدا شما را روزی من کرد تا یادی از آن دوران کنم؛هرموقع یاد آنروزها می افتم حالم عوض می شود و امروز با شما یک عالمه صفا کردم.

به من گفت رفتی دزفول حتما نائب الزیاره ما در حرم سبزقبا باش!آنجا مأمن ما بود!

از تاکسی پیاده شدم و از آن راننده باصفا و رزمنده دفاع مقدس دعوت کردم تا به دیار ما سفری داشته باشد چرا که مردمان دیار ما دلهای دریایی دارند مثل دوران جنگ!/پلاک

علی_صالحی_زاده