غم بیماری مادر؛ شرمندگی پسر از نداری/ روایتی از یک زندگی فرسنگ‌ها زیر خط فقر دردزفول

روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان دزفول “شهرک شهیدمحمدمنتظری” خانواده‌ای زندگی می‌کنند که فقر و نداری همراه با مریضی و گرفتاری با زندگی این مادر و پسر عجین شده است.

به گزارش دزنو، در روستایی از توابع شهرستان دزفول در شهرک منتطری مادر و پسری زندگی کرده که با سختی های زندگی دست و پنجه نرم می کنند. شاید سختی های زندگی، نداری، مریضی و گرفتاری به زبان آوردن آسان بوده اماکافی است از نزدیک نظاره گر سختی و مشقت خانواده ی دو نفری “گیلانی چهاربری” باشید که هنوز هم در نزدیک ما افرادی هستند در فقر و نداری زندگی می کنند و تنها امیدشان بعد از خدا به حمایت های نهادهای، کمیته امداد امام خمینی(ره) و بهزیستی خیران دوخته شده است.

این گزارش روایت مادر و پسری است که در کنار فقر، نداری و محرومیت، گر چه با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند اما دلخوشی شان بعد از خدا به نهادهایی مانند کمیته امداد خمینی (ره)، بهزیستی و خیران است. فقر و نداری که سبب شده است تنها نان آور خانه ابراهیم شرمنده مادر بشود و نتواند مادر را به بیمارستان ببرد و حداقل امکانات زندگی را برای مادرش مهیا کند.

از نظر مالی فقیر هستند به غیر از فرش رنگ پریده زیر پای شان تقریبا هیچ چیز با ارزشی ندارند این زن با صلابت و صبور از مشکلاتش می گوید: در یک اتاق سیمانی که نامش “خانه” است سکونت داریم. نه حمامی داریم نه سرویش بهداشتی.برای رفتن به حمام و سرویس بهداشتی به مرکز اوژانس فوریت پزشکی که نزدیک مان است «خدا خیرشان بدهد» در صورت امکان به آنجارفته و زمانی که امکان نباشد در سرمای سوزناک زمستان در گوشه ای از بیرون این اتاق حمام می کنیم.

این مادر رنج کشیده با بیان اینکه آب نداریم همسایه ها برایمان آب تهیه می کنند، می گوید: نزدیک به چندین سال است به همراه پسرم در این اتاق زندگی می کنیم که از داشتن برق محروم بوده و همین یک لامپ را که می بینید همسایه مان برای ما نصب کرده است. تابستان به دلیل نبود یخچال مردم برایمان یخ می آورند تا بتوانیم آب خنک بخوریم.

مادر ادامه می دهد: چندین سال است وضعیت ما به همین نحو است و تاکنون برخی از نهادهای حمایتی مانند کمیته امداد و بهزیستی در جریان وضعیت زندگی ما قرار گرفته اند اما شاهد اقدامی برای رفع بخش کوچکی از مشکلات مان نبوده اند و تنها امیدمان به خدا و مردم است.

این مادر در حین گفتن این کلمات فرش رنگ پریده را که کاملا پاره بود بلند می کند و می گوید: در سوز سرما این فرش تنها زیر پای ما است. سال هاست که مریض هستم ولی به علت فقر و نداری نمی توانم درمان کنم. در این سوز سرما وسیله گرمایشی ندارم که بخواهم روشن کنم تا گرم مان بشود توان خرید را هم ندارم که حداقل بتوانم لباس گرما برای خودم و ابراهیم بخرم.

در حالی که بغض در گلویش بود با بیان اینکه روزگار بسختی می گذرد، گفت:حتی نمی توان خانه ای اجاره کنم. با توجه به ساخت و سازی که اطراف این اتاق انجام می دهند نگران شده ام که در آینده همین یک اتاق را هم از ما بگیرند. ما به سختی قادر هستیم شکم مان را سیر کنیم برخی موقع ها مردم برای ما غذا می آورند.

ای بانوی بی پناه در پایان با وجود تمام مشکلات که دارد تنها آرزوی قبل از مرگش را داشتن خانه ای مناسب بیان کرد و در حالی که بغض های فروخورده چشمانش را سرخ کرده بود گفت: کاش می شد مردم، خیران و مسئولان به دادمان برسند

در آن سوی اتاق پسر پیرزن که اکنون نان آور خانه است و نامش کریم است در حالی که بغض گلویش را گرفته خود را این گونه معرفی می کند: نداری سخت است و خدا هیچ پسری را شرمنده مادرش نکند. بعد از فوت پدرم چندین سال است با این سختی و مشقت زندگی می کنیم چندین سال تنها سرپناه ما این اتاق سیمانی کهنه است که این روزها به دلیل سرما و بارندگی در گل و لای موجود این شرایط سخت را در زیر این اتاق سپری می کنیم. از داشتنن حداقل امکانات زندگی «سرویش بهداشتی و حمام » هم محروم هستیم.

کریم با بیان اینکه اوضاع کاری چندان یار نیست و مادرم همچنان روزهای سختی را سپری می کند بیان کرد: نه پول داریم نه کسی را داریم تا استخدام مان کند کارگر انبار سیمان هستم که درآمدم روزانه است یک روز هست یک روز نیست. درباره وضعیت زندگیمان به مسئولان مراجعه کردیم ولی آنها گفتند خودمان نیازمند کمک هستیم. سال هاست که مادرم مریض است شرمنده او هستم.

در ادامه رئیس اداره بهزیستی شهرستان دزفول در این باره در گفت و گو با خبرنگار ما، اظهار داشت: اداره بهزیستی آمادگی کامل را دارد در صورتی که تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی (ره) و مستمربگیر سازمان تامین اجتماعی نباشند تحت پوشش خود قرار دهد.

فریدون عبدی افزود: هیچگونه گزارشی در این باره داده نشده در صورتی که تحت حمایت نهادهای قید شده نباشند با مراجعه به مرکز مستمری روستایی ما در شهرک منتظری یا مراجعه به اداره بهزیستی اقدامات لازم حتما انجام خواهد شد. شماره بنده را به این خانواده داده تا مستقیم با خود در ارتباط و تماس بگیرند. این قول را به شما خواهم داد کمتر یک ماه در صورتی که تحت پوشش نهادهای گفته شده نباشند، تحت حمایت اداره بهزیستی شهرستان دزفول قرار گیرند.